ดวงดาว

ประวัติศาสตร์ดวงดาวมีความสำคัญต่ออารยธรรมทั่วโลก พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติทางศาสนาและใช้สำหรับการเดินเรือและการปฐมนิเทศสวรรค์ นักดาราศาสตร์โบราณหลายคนเชื่อว่าดาวที่ได้รับการติดอยู่อย่างถาวรไปทรงกลมสวรรค์และพวกเขาก็ไม่เปลี่ยนรูป จากการประชุมนักดาราศาสตร์จัดกลุ่มดาวเป็นกลุ่มดาวและใช้เพื่อติดตามการเคลื่อนที่ของดาวเคราะห์และตำแหน่งที่อนุมานของดวงอาทิตย์การเคลื่อนที่ของดวงอาทิตย์กับดาวพื้นหลัง (และขอบฟ้า) ถูกใช้เพื่อสร้างปฏิทินซึ่งสามารถใช้ควบคุมการทำการเกษตรได้ปฏิทินเกรกอเรียนปัจจุบันมีการใช้งานเกือบทุกที่ในโลกเป็นปฏิทินสุริยะตามมุมของแกนการหมุนของโลกที่สัมพันธ์กับดวงอาทิตย์ของดาวแผนภูมิดาวที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดที่แม่นยำนั้นเป็นผลมาจากดาราศาสตร์อียิปต์โบราณในปี ค.ศ. 1534 [10]เร็วที่สุดเท่าที่แคตตาล็อกดาวที่รู้จักกันรวบรวมโดยโบราณนักดาราศาสตร์ชาวบาบิโลนของโสโปเตเมียในช่วงปลาย 2 พันปีก่อนคริสต์ศักราชระหว่างKassite ระยะเวลา (ค. 1531-1155 BC) ครั้งแรกที่แคตตาล็อกดาวในดาราศาสตร์กรีกถูกสร้างขึ้นโดยAristillusประมาณ 300 ปีก่อนคริสตกาลด้วยความช่วยเหลือของทิโมชาริสแคตตาล็อกดาวของHipparchus (ศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสต์ศักราช) รวม 1,020 ดาวและใช้ในการรวบรวมแคตตาล็อกดาวของปโตเลมีHipparchus เป็นที่รู้จักสำหรับการค้นพบโนวาที่บันทึกครั้งแรก(ดาวดวงใหม่) [14]กลุ่มดาวและชื่อดาวจำนวนมากที่ใช้ในปัจจุบันได้มาจากดาราศาสตร์กรีก

สนับสนุนโดยlucabetasia

เว็บ  บา  คาร่า

William Herschelเป็นนักดาราศาสตร์คนแรกที่พยายามตรวจสอบการกระจายตัวของดวงดาวบนท้องฟ้า ในช่วงทศวรรษที่ 1780 เขาได้สร้างมาตรวัดหลายชุดใน 600 ทิศทางและนับดวงดาวที่สังเกตได้ในแต่ละสายตา จากนี้เขาอนุมานได้ว่าจำนวนของดาวที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ไปทางด้านใดด้านหนึ่งของท้องฟ้าในทิศทางของทางช้างเผือกหลัก จอห์นเฮอร์เชลลูกชายของเขาได้ทำการศึกษาซ้ำในซีกโลกใต้และพบว่ามีทิศทางเพิ่มขึ้นในทิศทางเดียวกัน [30]นอกจากจะประสบความสำเร็จอื่น ๆ ของเขาวิลเลียมเฮอร์เชลยังตั้งข้อสังเกตสำหรับการค้นพบของเขาว่าดาวบางคนไม่เพียงอยู่ตามแนวเดียวกันจากสายตา แต่ยังมีสหายทางกายภาพที่เป็นระบบดาวคู่วิทยาศาสตร์ของสเปคโทรตัวเอกเป็นหัวหอกโดยโจเซฟฟอน Fraunhoferและแองเจโล Secchi จากการเปรียบเทียบสเปกตรัมของดาวฤกษ์เช่นซิเรียสกับดวงอาทิตย์พวกเขาพบความแตกต่างในความแข็งแกร่งและจำนวนบรรทัดการดูดกลืน - เส้นสีดำในสเปกตรัมของดาวฤกษ์เกิดจากการดูดซับความถี่เฉพาะของชั้นบรรยากาศ ในปี 1865, Secchi เริ่มดาวแบ่งออกเป็นผีประเภท [31]อย่างไรก็ตามในรุ่นที่ทันสมัยของโครงการการจัดประเภทดาวฤกษ์ได้รับการพัฒนาโดยแอนนี่เจปืนใหญ่ในช่วงปี 1